Jak ja kocham podróżować... to tylko ja wiem. No i mój mąż też wie.

Odwiedzanie nowych miejsc jest dla mnie ogromnie ważną częścią życia. Pewnie wzięło się to z tego, że jako dziecko i później nastolatka, mogłam korzystać z tej dogodności. Ja i moje rodzeństwo mogliśmy. Od mniej - więcej 6 roku życia, co roku, czasem nawet dwa razy w roku, jeździłam z siostrą i później też z bratem na kolonie, lub do sanatoriów, w różne miejsca w Polsce. Od morza aż do Tatr. To były głównie pomysły naszej mamy. Później, stanęłam po "drugiej stronie" i sama byłam wychowawczynią na koloniach. Tak zostałam wychowana i po dziś dzień uwielbiam to robić. Czasem nawet wyjść, choćby na mały spacer. Lub do miejsca, w którym nie znam kompletnie nikogo i uczyć się, rozmawiać, śmiać się, bawić i dzielić swoim hobby, swoją historią. Także moi rodzice, dali mi (nam) więcej, niż tylko zwiedzanie. Widzę, to wszystko w dorosłym życiu.

U podnóża Gaustatoppen, Norwegia

Aurland, Norwegia

  Hemsedal, Norwegia